Le Cochet

Uliczne latarnie gasły o północy. Saint Martin de Belleville zatapiało się w ciemnościach. Na niebie na dobre rozgaszczały się gwiazdy. Nocną ciszę rozpraszały dźwięki owczych dzwoneczków z okolicznych wzgórz.

Środek października i najpełniejszy czas złotej jesieni. Pełen słońca i odpoczynku tydzień we francuskich Alpach.

Cudowny przedsezonowy czas. Klimatyczne miejscowości o spójnej zabudowie zupełnie puste. Cicho i głucho. Bardzo lokalnie. Mogłyśmy sobie tylko wyobrażać, co się tutaj dzieje zimą, gdy jesiennie leniwe Saint Martin de Belleville zmienia się w królestwo narciarzy...

W ciągu tygodnia w październiku piesze ścieżki w Alpach zupełnie puste.

Pierwszego dnia ruszyłyśmy zdobyć Le Cochet. Ten zwalisty szczyt górujący nad Saint Martin de Belleville to był cel Gosi. Góra, którą widziała rok temu co dzień przez okno i już od jakiegoś czasu chciała ją zdobyć.

Nie znałyśmy jeszcze imienia naszego celu ;) gdy w Saint Marcel dopytywałyśmy miejscowych, jak dostać się na "tamtą dużą górę". Moje stereotypy o Francuzach, którzy nie chcą używać języka angielskiego, nawet gdy go znają, zupełnie upadły. Ludzie bardzo zgrabnie i jasno tłumaczyli nam, którędy wiedzie droga. Nawet wyjaśnienia starszego pana, z którego pełnego zaangażowania francuskiego wywodu zrozumiałyśmy tylko, że mamy przejść przez "aqua", okazały się pomocne.

17.10.2018

kaplica Notre Dame w Saint Marcel

Jesień była tak kolorowa i piękna... że aż zapierało dech.

Dni w dolinach jesienią budzą się późno. Zanim słońce dotrze przez okoliczne górskie szczyty do miejscowości robi się niemal przedpołudnie. Ale gdy już słoneczne promienie ogrzewały doliny - było ciepło jak latem.

Łagodne zapachy jesiennego powietrza. Droga wśród rozpalonych jesienią drzew. Widoki ze szczytów w barwne doliny. Nie do nasycenia oczu. Bajkowo. Lepiej, niż można było sobie wymarzyć.