Na tej rudej Ukrainie... Świdowiec (Свидівець)

9-13.09.2013

Fotografie prania z tej wyprawy:

Zaczęło się dwa lata temu od tęsknych spojrzeń z naszych polskich Bieszczad za daleką, zieloną Ukrainą...  

"Kiedyś tam pojedziemy!"

schodząc z Halicza podczas parodniowej wędrówki z plecakiem, wrzesień 2011

I pojechaliśmy.

Teraz rozpoczęło się rwanym snem dworcowym i spóźnionym autobusem. 

Mimo wszystko nie do Wrocławia, a do Przemyśla z samego rana udało nam się dojechać.

Stamtąd busem do Medyki (Медика) i na własnych nogach przeszliśmy granicę polsko-ukraińską. Po drodze poznaliśmy sympatycznego człowieka, z którym przejechaliśmy się taksówką do Lwowa i który pomógł kupić nam bilety do miejscowości Kvasy (Кваси).
.

Codzienny, niezmienny rozkład połączeń przedstawia się następująco:

15:57 Lwów - Kvasy 23:07

1:24 Kvasy - Lwów 9:05

należy uważać, bo nie każde piwo w plastikowej butelce jest ukraińskim piwem... ;>

Kosztorys przejazdów ;) :

Autobubs Kraków-Przemyśl ok. 40 zł

Bus Przemyśl-Medyka 2 zł

Taxi ;) Szegini-Lwów 30 hrywien (ok. 12 zł)

Platzkarta Lwów-Kvasy i Jasina-Lwów razem chyba 70 hrywien (ok. 30 zł)

marszrutka Lwów-Szegini 24 hrywny (niecałe 10 zł)

pociąg Przemyśl-Kraków chyba coś koło 25 zł (studencki)

Podróż platzkartą i lądujemy w środku nocy w ciemnej, bezludnej miejscowości. Zaczyna lekko mżyć, by po chwili mógł rozpadać się całkiem konkretny deszcz. Idąc główną ulicą trafiamy na zielony szlak, a na nim na kawałek równej, błotnistej powierzchni - będącej polną drogą. W deszczu rozbijamy namioty, a w nocy każdy przejeżdżający niżej samochód zdaje się być tym, który właśnie zbliża się do naszego miejsca spoczynku. Rano zamiast deszczu wita nas mgła. Szybkie śniadanie na stojąco i ruszamy.

Sennie, pusto, mgliście. Mijamy drewniane domki. Kury, koń, żadnych ludzi.

Jest różnorodnie: jest i mglista wieś, i mgliste połoniny, mglisty "sad", mglisty bajkowy las...

Po drodze możemy podziwiać przede wszystkim różnorodność traw. Poznajemy trawy blade, jak i trawy intensywnie rude. Trawy subtelne, i trawy nachalne. Długie trawy układające się jak grzywa olbrzymiego lwa i pocieszne kępki traw - jak trawiaste jeże. I wytrwale wszechpanująca mgła...


Kiedyś okazuje się jednak, że poza mgłą istnieje także inny świat. Niespodziewanie ukazuje nam się niebieskie niebo! I robi się coraz ciekawiej...

zdjęcie wykonane przez Agę :)

zdj. Agi

 Chwilami klimat jak z Władcy Pierścieni...

Najwyższy szczyt Świdowca - Bliźnicę (Близниця) (1881) zdobywamy jednak we mgle. Uciekając przed wiatrem rozbijamy namioty za szczytem.

Baza Ludzi z Chmur (zdj. Agi)

polodowcowe jeziorka

 Przed wiatrem uciekają także chmury - i nastaje czas najpiękniejszego zachodu słońca... 

szczyt Bliźnicy

widok z Bliźnicy (zdj. Agi)

spektakl obłoków trwa

codziennie zachodzi tu słońce... i tak niewiele osób to kiedykolwiek widziało...

W takim życiu w drodze warunki dyktuje natura: pora dnia i nocy, pogoda. Gdy nastaje ciemność i robi się coraz chłodniej - trzeba iść spać, bo cóż innego można przez dłuższy czas robić. Człowiek staje się bardziej zależny od przyrody... I wychodzi mu to na dobre.

Wschód słońca nad morzem chmur także jest zachwycający.

nasz dom z widokiem na wschód

Beztrosko (jak dotąd nie spotkaliśmy żadnego człowieka) zostawiliśmy namioty pod Bliźnicą i ruszyliśmy lekkim krokiem przez grzbiety połonin.

To, że mgła okazała się jednak naszym wiernym towarzyszem pozwoliło bardziej docenić te chwile, gdy znikała i ukazywało się piękno ukraińskich połonin.

zdj. Agi

zdj. Agi

Źródełko (a nawet trzy!) odnaleźliśmy idąc od strony Czarnohory w kierunku zejścia do Drogobratu dołem - omijając grzbiet bodajże Stih (Стіг).

kolejny poranek - już bez zachwytów nad wschodem słońca

Idąc w stronę Jasiny (Ясіня) przechodzi się przez Drogobrat (Драгобрат) - miejscowość obecnie budowlaną, skąd odchodzą nieczynne wyciągi narciarskie.

taki wyciąg

W jedynym tam КАФЕ-БАР można się ogrzać i osuszyć, wypić pyszne grzane wino i karpacką herbatę, a i niewiele potrzeba aby zostać w tych okolicach na dłużej z koniem, czterema hektarami pola i Ukraińcem-budowlańcem... ;)

Po drodze spokojnie, sielsko, pagórkowato... Drewniane chaty z satelitą, życzliwi ludzie, zdziwione naszym widokiem zwierzęta, kamienie na linach elektrycznych...

podobno dzięki temu kamieniowi na linie podczas wiatru nie dochodzi do zwarcia

?!

Spotkaliśmy się z dużą otwartością, serdecznością i gościnnością ludzi z tamtejszych rejonów. Oni nieco bardziej rozumieli nasz polski niż my ich ukraiński, komunikacja w każdym razie była całkiem niezła.

W Jasieni udało nam się obejrzeć zabytkową cerkiew także od środka i przy okazji być odprowadzonymi na dworzec kolejowy. Wszystkich bardzo bawiło to, że jesteśmy w miejscowości po godzinie 17, a nasz pociąg odjeżdża stąd dopiero o 2 w nocy.

W przechadzkach po Jasieni towarzyszył nam chłopiec na rowerze, pies i zaciekawione spojrzenia miejscowych.

Mimo wieczornej integracji z pracownikami kolei ("jak tak na betonie przed dworcem można siedzieć?!") udało nam się trafić do naszego nocnego pociągu i na rano dotrzeć do Lwowa.

Lwów w remoncie

Po lwowskim spacerze wracaliśmy już mniej komfortową od naszego wcześniejszego "taxi" marszrutką (gdzie wszystkie okna muszą być szczelnie zamknięte, bo przecież można się przeziębić!) i z Przemyśla pociągiem do Krakowa...

rynek w Przemyślu

i przemyska (?) profilaktyczna kampania zdrowotna

jeszcze więcej zdjęć tutaj

Choć wielką radością jest móc się wykąpać po paru dniach wędrówki i cudownie jest spać w pościeli, to jednak tęsknota za przestrzenią ukraińskich połonin pozostaje...

Karolina