Las śpiewał

Najpierw było cicho i ciemno. Strach i gwiazdy.
Potem zaczęło się rozjaśniać i las nucił pierwsze nieśmiałe piosenki.

Las śpiewał.

Wytrwała droga pod górę, żwawym rytmem, w błocie, przy ptasim śpiewie. Chciałam nakręcić komórką, a nagrałam w głowie.
Polana o falujących trawach, jakby traw połonin. Ciepły wiatr, cudowna świeża rześkość letniego poranka.
Inne zapachy w ciemnościach i inne o poranku.

Tej nocy nie spałyśmy wcale. Ekipa wyjazdowa wykruszyła się ze strachu przed burzą. Zostałyśmy z Alą i Renią we trzy. Destynację z Babiej Góry zmieniłyśmy na bezpieczniejszy Gorc. I tak ruszyłyśmy z Krakowa w środku nocy w stronę Rzek. A z mrocznych Rzek prosto na Gorc przez ciemny, groźny las...

 Dziewczyńska wyprawa na wschód słońca. 

A gdy już każda z nas w duchu westchnęła z zawodu że nic spektakularnego dziś nie zobaczymy...

Zjawiskowy spektakl chmur i ognistej kuli nas zaskoczył.


W dali zarys Tatr. Niewidoczność Babiej Góry, gdzie miała szaleć burza.
Pojedyncze błyski burzowe w dali.
Płynące mgły wśród zadrzewionych pagórków.

Śniadanie na górskiej polanie. Trawy falowały jak morze. Igraszki i pogrywanie porannego słońca. 

Gorzka, mocna kawa szybko stygła.

Dziewczyńskie rozmowy. Taka ciekawość siebie. Zaciekawienie i zrozumienie.

Ptasi świergot i obsiadające owady. Poranne słońce i krótka drzemka.  

Power nap na drewnianej ławce.

więcej wschodów słońca,
więcej Gorców. 

jeszcze więcej zdjęć. 

Gorc sierpniowy i Gorc zimowy