Blade trawy, górskie chaty i zapach ziemi

styczeń-luty 2014

"Tej zimy mamy bardzo ładną wiosnę" powiedział właśnie pan w radiu.

No tak.

Beskidzkie pranie w lutym pachnące wiosną:

Parę górskich przechadzek w tym zawieszeniu między listopadem a marcem.

Babiogórski Park Narodowy. 

Lachowice.

Początkiem stycznia: drugie podejście do Chatki Adamy. Tym razem cel osiągnięty. ;)

oddział położniczo-ginekologiczny

Mili gospodarze. 

I "starzy wyjadacze turystyki górskiej" ze swoimi dziećmi i wyciągniętymi gdzieś z dna szafy piosenkami.

Niespokojne niebo. Wyblakłe kontrasty.

Wpuszczając w siebie powietrze. Świeże, pachnące ziemią. W tym czasie w bezczasie - szarym zawieszeniu między późną jesienią a wczesną wiosną. Ożywcze, pobudzające powietrze.

A nocą jakby z łańcucha urwany wiatr. Porywisty i gwałtowny, gotowy na wszystko.

4 dzień stycznia

Gdzieś na końcu świata, 

między Bieszczadami a Beskidem Niskim.

Druga edycja Karpackiej WOŚP w Chacie na Końcu Świata w Starym Łupkowie. Może do trzech razy sztuka - i za rok pojawi się tam ktoś poza nami.

Choć teraz wspaniale licytowaliśmy się we własnym towarzystwie. ;)

Niepowtarzalne opowieści z innych końców świata: Japonii (gdzie na dworcu tyle ludzi że aż głowa boli) i zapomnianego świata leśnych cmentarzy Beskidu Niskiego.

stary cmentarz w Starym Łupkowie (zdjęcie Bartka)

(zapiski z tuż po wtedy tam)

Było potrzeba: takiego spokoju, takiego zawieszenia w oderwaniu, takiego bezpośpiechu, takiego "tak po prostu bycia", takiego trwania w łagodnej ciszy. Czas sączący się leniwie.

   

W chatce na samym końcu świata, za oknem zimno i czasem pruszy śnieg. Cały domek z drewna i wszędzie pałętająca się zwierzęca sierść. Prosta możliwość prostego życia. Tak niewiele, a tak bardzo wystarczająco. Doskonale uzupełniająca urok tych chwil plumkająca gitara i refleksyjny śpiew nieznanych piosenek. O marzeniach, które przekażemy wnukom.

Lubię wyblakłe trawy,  sine niebo i całą tą listopadową melancholię świata - która w tym roku przedłużyła się aż do stycznia. I uparcie trwa dalej.

droga na koniec świata (zdj. Bartka)

Wędrówki w znane i nieznane. Idąc drogą zarastających torów, które od dawna nie widziały pociągu. Swojskie odludzie. Opuszczony świat.

Tak blisko dotykania życia. 

Zoja na torach i zdjęciu Bartka

zdj. Bartka

Niebo takie, że głowa mała. Z rozmachem rozrysowane mroczne chmury, pomiędzy nimi śmiałe, aż bezczelne w tym pustkowiu gwiazdy. O wiele, wiele częściej jesteśmy widziani przez dzikie zwierzęta, niż my sami je widujemy. A gwiazdozbiory aż same rwą się w oczy.

Całe piękno nocy na oścież otwarte.

Beskid Żywiecki.

Chata na Zagroniu

To górski weekend w stylu: nigdy nie wiadomo co nas spotka. Tym razem zupełnie przypadkiem trafiliśmy na obrońców polsko-słowackich wilków i szkolenie o tropieniu dzikiej leśnej zwierzyny. Hoho!

Porządnie przeszkoleni jak odróżnić ślady wilka od psa tropiliśmy więc i my...

...po śladach na śniegu (ten widoczny na zdjęciu płat śniegu był jedynym, jaki spotkaliśmy) ...

...po śladach w błocie...

...po innych śladach - również

A chatka od całkiem niedawna prowadzona przez katowickie SKPB bardzo miła. Zdecydowanie godna polecenia!

Raczej zaludniony niż pusty Beskid Żywiecki w te lutowe dni pełne słońca był leniwie spokojny, bladymi trawami zachęcający.

z Redykalnego Wierchu w dole widoczni tropiciele ;)

+ nasz limeryk okolicznościowy:

 O tropicielach z Beskidu Żywieckiego

Karolina O. & Bartłomiej M.

Idąc po szlaku na Wierch Redykalny
główny cel mieli zgoła niebanalny.
Quady i brak śniegowej pogody
nie psuły im fantastycznej przygody:
tropiony po odchodach zwierz terytorialny.

no proszę!

a więcej zdjęć to tu

Dobra, bardzo dobra ta wiosenna górska zima...

Karolina