Wietrzenie mózgu w Rumunii

wrzesień 2015

Autostopem do Rumunii... 

Taka nierealna na podróż. Wydarzyła się gdzieś Pomiędzy. Wcisnęła się w krótki czas na oddech. Niepokojem podszyta. Niby przecież planowana, i to od dawna, terminowo przekładana - stąd może aż dziw, że w końcu rzeczywiście była. 

Trochę wciąż nie do uwierzenia, że miała miejsce. 

zdjęcie rumuńskiego pranie jednak jest
- czyli podróż rzeczywiście się odbyła... ;)

 Wszystkie zdjęcia z gwiazdką (taką: *) 

są autorstwa znakomitej pani fotograf Jagody :)

Kiedy zaczyna się być w Drodze?

*

*

*

Gdy rzeczy (prze)życia bieżącego tak zaprzątają głowę, że nie ma w niej miejsca na inne rozmyślania. Gdy nie wiadomo gdzie dziś będzie się spać. Gdy niewiadoma jest ciągle z przodu. Gdy może wydarzyć się Wszystko. 

Wąwóz, szumiący potok, ciemne jaskinie i wiszące mosty. I nagle odsłoniła się wielka, słoneczna polana pełna rozsianych po niej owiec. Było najpiękniej jak być mogło. Zdobywałyśmy własną górę idąc po prostu przed siebie. Jej szczyt tylko dla nas. I czas był - tylko dla nas. Płynął sobie ten czas, a my mogłyśmy po prostu być. Przestrzenie szerokie, horyzont daleko. W zasięgu wzroku trzy stada owiec. Obserwowałyśmy owcze migracje po zielonych prostokątach łąk. Jak z bajki wijąca się rzeka otoczona kępkami drzew. Miasteczko z białą wieżą wśród pudełek budynków. Pola układające się pasmami hen, hen, w dal. Tak jasno, błogo, spokojnie. Taki cudny pierwszy dzień jesieni. Można było milczeć, można było rozmawiać, można było po prostu być. Cieszyć się istnieniem. Odpocząć całą sobą z tym łagodnym widokiem na Świat. 

*

*

Pierwszą noc jesieni spędziłyśmy na pagórku, z widokiem na dumne skały. Na uboczu. Z gwieździstym niebem nad sobą i niepokojącymi odgłosami "kradzionego drzewa" gdzieś w zaroślach. 

*

Na kolorowym, wesołym cmentarzu było dość smutno. Padał deszcz, to mżył, to zacinał. Wilgotno, siąpiasto. Świat rumuńskich wiosek poddał się jesiennej aurze. 

*

*

*

*

*

Oj, był tam klimat. Poza cmentarzem biletowanym, gdzie tych kolorowych grobów całe zatrzęsienie, jest też cmentarz niebiletowany. Za wioską, na uboczu, z psami śpiącymi na grobach. 

Pogoda bardzo wpisywała się w nastrój na cmentarne wędrówki.

*

*

Autostop samą swą istotą ubarwia podróż. Machając ręką przy drodze wchodzi się w Zdarzenia, które po prostu zaczynają się toczyć. Same się dziać, jedne po drugich. Jednocześnie wszystko jest zupełnie normalne i mało co dziwi. To dlatego, że wsiadając do obcego auta i wchodząc do cudzego świata jednocześnie wychodzi się z własnych codziennych schematów. Czasem ze strefy komfortu się wychodzi właśnie, a czasem wprost w nią można wejść - z dużą ulgą i przemoczonymi ubraniami.

Turda

Turda

Sighisoara

Sighisoara

Turda

Sighisoara

Sighisoara

I jeszcze krótka historia wydostawania się z miasta Sighisoara...

... a wszystko kończy się tuż pod sceną
na festiwalu w Baia Mare ;)

Przypominam, że wszystkie zdjęcia z gwiazdką (taką: *) 

są autorstwa znakomitej pani fotograf Jagody :)

a więcej zdjęć moich tuuutaj

*